Update / Erik Geurten

Trouwe volgers: momenteel verkeert ons filmproject Delirium in de afrondende fase. Uiteraard houden we jullie op de hoogte. Rond mei zal er een nieuwe website verschijnen met een geheel geactualiseerde update. Vragen? Mail ze: delirium.film@gmail.com Erik Geurten Citizen Media Europe / V'burg /d Geul (C) 2012

Premiere Curiosity Killed The Cats - Citizen Media

Een dag die zich laat tekenen door symboliek: precies 1 jaar nadat het prachtige, legendarische radiostation Kink FM ter zielen ging, vindt de (internet)premiere van onze eerste, korte filmproductie plaats in het Ketelhuis te Amsterdam: Curiosity Killed The Cats . In deze korte film is de hoofdrol weggelegd voor deze koppige eenheid. Maar don't get me wrong: de film weerspiegelt juist de dood van het omhooggevallen ego. (Mijn omhooggevallen ego, ook al is er niets van mij bij ;-)) Delirium avant la lettre? Wie weet. We worstelen ons een weg door de filmcommissies en financiers maar het valt niet mee. Rock'n lol, dat dan weer wel. Ondertussen is de roman Ondergangsgelovigen een soort van voltooid, maar ik blijf ontevreden over het eindresultaat. Dit wordt veroorzaakt door het feit dat ik de afgelopen 5 jaar door zoveel transformaties ben gegaan dat het manuscript constant mee veranderde. Daarin had ik geen keuze: iets in mij wilde de waarheid en niets anders dan de waarheid: tegen welke prijs dan ook. Zolang dat niet bereikt is, heb ik geen recht van spreken / schrijven. Plain and simple. Voorlopig blijft het bij experimenteren dus.

Wat dat met Kink FM te maken heeft? De muziek in de film is een tribute aan Nederlands' meest eigenzinnige deejay Arjen Grolleman, die mij in 2004 inspireerde om vooral verder te gaan met schrijven (en, in een moeite door: filmmaken) Omdat de artistieke popradio anno 2003/2004 in een zware impasse verkeerde, leek het me een waardevolle aanmoediging. Arjen overleed begin 2010 plotseling door een ongeval in zijn eigen huis. Maar ik denk nog elke dag aan hem.

30 september 2012! Onze eerste Citizen - film is een wapenfeit! Proost!

Bekijk de film nu on line via DEZE VIRTUELE VRIJPLAATS

Erik Geurten Citizen Media Europe / V'burg /d Geul (C) 2012

Videoboodschap Erik Geurten, Delirium, Linneusstraat.

Erik Geurten kondigt voortzetting van het filmproject Delirium aan op de Lineusstraat in onze hoofdstad, een dag voor wat van Gogh's 55ste verjaardag zou zijn geweest.

Erik Geurten Citizen Media Europe / V'burg /d Geul (C) 2012

Nieuws

Deze week nieuwe updates ivm voortzetting Delriium. Interviews & video-message.

Erik Geurten Citizen Media Europe / V'burg /d Geul (C) 2012

Eerste trailer Citizen / short movie

Curiosity Killed the Cats is de eerste korte filmfestivalfilm geproduceerd door Citizen Media.

SYNOPSIS: elke schrijver leeft in twee werelden: realiteit vs fantasie. Wanneer de beruchte schrijver Erick Overveen (gespeeld door Erik Geurten) zijn alter ego probeert te doden, komt hij zichzelf tegen in een van zijn verhalen.

Geregisseerd door Martin Kobra. Co. regie: E. Geurten & L. Houellebecque

Naar een verhaal van Erik Geurten. (Engelstalig).

Music by: Portishead' Glory Box (993), based on a sample of Isaac Hayes' "Ike's Rap II".

Binnenkort in premiere.

Geplaatst door: Erik Geurten Citizen Media Europe ®/ V'burg /d Geul c) juni 2012

all rights Geurten / Citizen Media Bekijk de gehele film: Curiosity HIER

Citizen Media V'burg /d Geul presenteert haar nieuwe logo

Dankzij de achtbaan aan publiciteit maakt Citizen Media een doorstart. Binnen dit kader presenteren wij ons nieuwe, spectaculaire logo zoals dit wettelijk is vastgelegd bij de Kamer van Koophandel Nederland. Tevens kunnen wij u melden dat Citizen Media de eerste korte film heeft geproduceerd: Curiosity Killed The Cats. De teaser kunt u een dezer dagen bewonderen op onze filmblog. De mogelijkheden om een doorstart te maken met het veelbesproken Delirium - Tremens, over de laatste dagen van Theo van Gogh, worden momenteel opnieuw onderzocht.



Met vriendelijke groet,



Geplaatst door: Erik Geurten M.K. / D.P. / D.G. / P.L / Erik Geurten CITIZEN MEDIA EUROPE ® 2012(C)

Gevaarlijke film

Ik vind het mooi wat filmcriticus Kees Driessen in Vrij Nederland (week 22/ blz 62) over de verfilming van Jack Kerouac's On the road schrijft:



"Helaas is de bijbel van de 'beatpoets' precies dat geworden waar Kereouac zich zestig jaar geleden tegen afzette."



Na de Hollywood'iaanse' verfilming tot twee maal toe te hebben bekeken, heb ik (jammer genoeg) dezelfde conclusie als Dreissen getrokken: de rolprent waarborgt te weinig authenticiteit: het is allemaal veel te gelikt en (het ergste van alles) het is vooral: vies braaf. Van het verzet tegen het consumentisme/ burgerij en de (spirituele) (Z)elfverkenning is niks over is gebleven. Daarmee is "On the road" het slachtoffer geworden van zijn eigen succes.



"Omarmd door de bovenklasse waartegen hij zich verzette."



Maar in zijn prachtige artikel in VN suggereert Driessen nog iets opmerkelijks:



"Deze film had gemaakt moeten worden voor 2500 dollar door filmstudenten die met hun iPhone camera door Amerika trekken en dan verdwalen en hun eigen On the road vinden, met hun eigen lyrische taal, stuwende ritme, en verzet tegen het consumentisme/ conservatisme van het Amerika van vandaag. Een spontaneous film, een gevaarlijke film, voor jongeren van nu."



"Een gevaarlijke film".



De term zinderde een tijdje na in mijn geest. Is dat niet precies wat "Delirium - Tremens" had moeten worden? De realiteit versloeg de fictie immers tot ver achter de komma. Ga maar na: ons scenario, over een sluwe oplichter die tegen wil en dank "ontwaakt", ontpopte zich tot een nieuw, landelijk oplichtingschandaal(tje). Zeg eerlijk, Kafka had het niet durven te bedenken. En Kerouac, die zelf eens dichtte: “Happiness consists in realizing it is all a great strange dream” dan?



In elk geval zette die mythische (en mieterse) Kerouack en - in 1 moeite door - Kees Driessen - me tijdens mijn lange treinreizen door Apocalyptisch Europa in elk geval aan't denken... Hebben we ons filmproject "Delirium - Tremens" achteraf misschien toch te groots willen aanpakken? Hebben we het geld overschat? Hadden we de enorme landelijke publiciteit (in elk geval voorlopig) moeten vermijden? Waren we TE arrogant? Hadden we de boel domweg low budget moeten schieten? Ruw, rauw met..'onze eigen lyrische taal'? Vragen, vragen, vragen.



Momenteel worden de mogelijkheden onderzocht om Citizen Media, de resterende warming-up workshops incluis, voort te zetten. Tegelijkertijd zwerft het manuscript "Ondergangsgelovigen" (waarop Delirium ten dele gebaseerd is) rond bij verschillende agenten en uitgevers in binnen en buitenland en heb ik het in de tussentijd alweer anderhalve keer herschreven (met en zonder Aya onder de leden ;-) Jack Kerouac had het op z'n minst interessant gevonden allemaal...







“Live, travel, adventure, bless, and don't be sorry.” ― Jack Kerouac -







BEKIJK DE ON THE ROAD TRAILER HIER



Geplaatst door: Erik Geurten M.K. / D.P. / D.G. / P.L / Erik Geurten CITIZEN MEDIA EUROPE ® 2012 (c)

Interview met thrillerschrijver Tomas Ross

Tomas Ross is Nederlands populairste thriller-auteur en stond als scenarist aan van Gogh's zijde tijdens diens meesterwerkje Baby Blue (2001). Na de moord op van Gogh schreef hij de intrigerende biografie "Take Care!" over zijn vriendschap met van Gogh. We stellen hem een paar vragen naar aanleiding van onze productie rondom Delirium.

Erik: We waarderen je medewerking Tomas; om maar gelijk met de spreekwoordelijke deur in huis te vallen: als je de synopsis van onze film leest, wat is je eerste reactie?

Tomas: Dat kan intrigerend zijn maar op basis van die enkele regels synopsis kan ik er niets zinnigs over zeggen. Elk initiatief dat afwijkt van de Grote Gemene Deler, zoals jullie filmproject Delirium - Tremens duidelijk is, valt natuurlijk toe te juichen. Ondanks of misschien wel dankzij al het tumult eromheen nu.

Erik: Regisseur Eddy Terstall stelt dat de Nederlandse film wel wat meer eigenzinnigheid kan gebruiken. Paul Verhoeven zoekt via zijn Film Experience naar vernieuwing en excentriciteit en nieuw talent maar lijkt vooral te stuiten op het ene na het andere cliché. Wat vindt jij van de Neerlandsche film anno nu - en in welk opzicht wordt van Gogh's invloed gemist (hij was toch de grote organisator in filmland)? Moet er wat veranderen? En - in 1 moeite door - wat vind je van de kunstsubsidie/ culturele onderdrukking dezer dagen?

Tomas: Terstall en Verhoeven hebben natuurlijk gelijk. Vrijwel elke nieuwe Nederlandse film is een soort Linda de Mol annex Saskia Noort-pastische, de helaas logische consequentie van wat al eerder op dramagebied bij tv gebeurde. Het heeft natuurlijk vooral met de financiers te maken. Subsidie( wat het eigenlijk niet is, we moeten bij winst terug betalen in tegenstelling tot andere kunsten!) is een kwestie van vriendjes/vijanden en bovenal van managers en vastgeroeste commissieleden die genant weinig kennis, feeling en vooral lef hebben. Ik heb altijd gevonden dat de commerciële film, die ik prima vind, maar voor 50% vanuit film, die ik prima vind, maar voor maximaal 50% vanuit de overheid moet worden gefinancierd als lening en dat er een permanent fonds is als kweekvijver. Subsidie die redelijk makkelijk moet kunnen worden verkregen voor de scriptfase, bijna automatisch en dan pas wordt beoordeeld voor een produktiebijdrage door een Intendant die tweejaarlijks rouleert en geen direkte belangen had of heeft met het kleine filmwereldje.


Erik: Tomas, jij werkte nauw samen met Theo (o.a in Baby Blue) mbt het scenario en schreef een prachtige, quasi bio (Take care!) die ons enorm inspireerde. Hoe denk jij dat Theo van Gogh over 200 jaar in de geschiedenisboeken vermeld staat?

Tomas: ik denk niet dat Theo dan vanwege zijn films wordt vermeld. Hoewel we bevriend waren en ik ontzettend op hem gesteld was, vond ik hem niet zo’n goede regisseur. Het drama is dat hij als eerste herinnerd zal worden als slachtoffer, niet als cineast. En als slachtoffer van een eenzame gek, zelfs ik zou er geen complot van kunnen maken zoals wel bij Fortuyn. (Ross doelt op zijn thriller De Zesde Mei over de moord op Pim Fortuyn E.G.)
Erik: Waar ben jij momenteel zelf mee bezig?

Tomas: mijn nieuwe boek heet Onze Vrouw in Tripoli en gaat over de connectie tussen Mabel Wisse Smit en Saif al Islam, de tweede zoon van Kafaddi met wie ze werkte. Mabel was volgens NRC/Handelsblad in Libië vorig jaar februari toen daar een Nederlandse marinehelicopter landde om twee mensen op te pikken. Meer zeg ik niet, anders koop je straks het boek niet. Het verschijnt in de zomer van 2012.

Website Tomas Ross



Geplaatst door: Erik Geurten M.K. / D.P. / D.G. / P.L / Erik Geurten CITIZEN MEDIA 2012(C)

Mogelijk alsnog verfilming Delirium

Naar aanleiding van de uitzendingen van Tros Radar/ Opgelicht!? hebben zich nieuwe investeerders en filmproducenten gemeld met interesse in de filmrechten van "Delirium-tremens" / "Ondergangsgelovigen". Mensen die nog een workshop te goed hebben, kunnen zich ondertussen melden op:



delirium.film@gmail.com



Wij zullen uw bericht(en) zsm in behandeling nemen.



Meer info volgt binnenkort. Wij houden u op de hoogte.

Geplaatst door: Erik Geurten M.K. / D.P. / D.G. / P.L / Erik Geurten CITIZEN MEDIA EUROPE ® 2012(C)

Paradijs Circus (UPDATE! nav TROS RADAR

It's unfortunate that when we feel a storm

We can roll ourselves over 'cause we're uncomfortable

Oh well, the devil makes us sin

But we like it when we're spinning in his grip

(Paradise Circus - Massive Attack featuring Hope Sandoval (Mazzy Star)/ 2011)



Soms is het alsof het middelpunt van de wereld overhelt naar de gemeente Valkenburg aan de Geul waar Citizen Media Delirium - nu al de beruchtste film nooit gemaakt - tracht te realiseren. Voor de crew achter programma's als Tros Radar/ Opgelicht/ 1 vandaag vormt - met name - 'de acteur' achter mijn onderliggende essentie (schrijver Erik Geurten alias Erick Overveen) al wekenlang het mikpunt van kritiek vanwege de onorthodoxe aanpak van Citizen Media mbt filmmaken en de geldelijke huishouding.



AANTIJGINGEN Erik Geurten: 'Het wordt vermoeiend om de flauwe cirkelberedeneringen van de media week in, week uit te moeten verwerpen. De meeste aantijgingen zeggen mij niets. Er is duidelijk iemand bezig geweest om Citizen Media en de crew in kwaad daglicht te plaatsen door zogenaamd vage neven-projecten te organiseren. Wij hebben er niks mee te maken. Het interview dat ik geheel vrijwillig aan de Tros gaf en dat bol stond van onbegrijpelijke, valse aantijgingen was eigenlijk niets meer dan een rituele moord. Voor een kunstenaar, en met name voor een schrijver, is het legitiem dat je over verschillende pseudoniemen beschikt. Het maakt deel uit van je artistieke karakter: elk alter ego representeert een andere dimensie binnen je kunstenaarsschap. Het is bizar en absurdistisch, zoals in het epische nummer Circus Paradijs van Massive: duizelingwekkend. Creativiteit, in wat voor vorm dan ook, zelfs in immorele vorm, is de grootste uiting van rebellie. Wij vinden dat de 'De Grootste Familie' (die zich aan het andere spectrum begeeft van alles waar de bohemien voor staat) zich beter niet met kunst kan bemoeien. Televisieprogramma's als TROS RADAR en OPGELICHT!? hebben - als toonbeeld van Nederlandse, Balkendiaanse vertrutting, op voorhand een 'sceptische insteek'. Een voorbeeld: TROS - presentatrice Antoinette Hertzenberg leest van haar autocue dat ik, als 1-koppige eenheid, zou beweren samen te werken met filmregisseur Eddy Terstall. Dit is een incorrecte term. In het manifest in NRC Handelsblad hebben 'wij als team' slechts een aanmoediging van Terstall gequoteerd. Tijdens een gesprek in de Amsterdamse Stadsschouwburg in februari vorig jaar toonde ik Terstall delen van het filmscenario van Delirium - Tremens, waarop Terstall letterlijk zei: "het mag wel wat eigenzinniger binnen de Nederlandse filmwereld. In die zin is Delirium zeker een initiatief dat aangemoedigd dient te worden." Ook last van vroegtijdige Alzheimer, Eddy? Voor iemand die - ondanks zijn enorme staat van dienst (de film SIMON en DE BOEKVERFILMING zijn kleine meesterwerkjes, wat mij betreft) toch nog moeite heeft om zijn filmprojecten gefinancierd te krijgen, is het onbegrijpelijk dat hij zich zo uitlaat op nationale televisie over beginnende filmmakers. Het is juist een omroeporganisatie als de TROS die "de dingen raar aan elkaar koppelt". Niet Citizen Media.





Laten we begrip hebben voor de minderen van geest: je vraagt je af welke criteria ze bij de Tros hanteren als het gaat om journalistiek talent. Als we Suzanne van Asseldonk als referentiekader hanteren. Is het niet vreemd dat de kijkcijfers rampzalig zijn en de Tros de ene na de andere schadeclaim tegemoet mag zien vanwege valselijke beschuldigingen? Van Asseldonk, die elke dag op haar bezem achter ongehoorzame burgers jaagt en van elk interview een karaktermoord maakt, zou mijn sm-meesteres moeten worden. Uiteindelijk bouwt elke schrijver, hoe mislukt of succesvol hij/zij ook mag zijn, aan zijn/haar eigen mythologie. Wat me maar eens herinnert aan een quote die uit de mond rolde van de slimste man van Amerika: mr. Jed mc Kenna:



"De enige goede manier om je leven door te brengen, heb ik weleens gedacht, was als mislukt dichter. Zoiets als de dorpsgek (voorloper van de fanfare, Eddy!) maar dan zonder burgerlijke verplichtingen. Het idee een succesvol dichter te zijn, sprak me niet aan, maar een leven als mislukt dichter, leek me wel wat." (Uit: Notities, Jed mc. Kenna, uitgeverij Samsara)

Overigens wil ik binnen dit korte statement benadrukken dat ik mezelf niet beschouw als filmmaker noch als (roman)schrijver. Ik ben slechts bezig om mijn levenservaringen binnen verschillende paradigma's van de kunst tot uitdrukking te laten komen ten einde mezelf en het bestaan op diepere niveau's te begrijpen.





TV: DE GROTE EGO-SHOW

Kijk, ook wij kunnen flauw gaan doen. Voorbeeld: de Tros is de afgelopen jaren zelf een aantal keer de mist ingegaan met sponsoring van tv-programma’s en minister Plasterk stelde zelfs dat de omroep zijn leven moet beteren om nog langer te mogen uitzenden. Maar het is zo vermoeiend om op dat soort onzinnige, nee WAANzinnige bureaucratische, politieke bla,bla in te gaan. Alexander Smit noemde het het ping-pong spel. De cirkelberedeneringen waar geen einde aan komt. Typisch Nederlands ook, dat elkaar het licht niet in de ogen gunnen, elkaar de loef afsteken. Wat dat betreft is de Nederlandse televisie DE GROTE EGO-SHOW. Zelf kijk ik nooit tv (hooguit docu's of art-films on line). Ik wil er niks mee te maken hebben. Het is TE oppervlakkig allemaal. Desalniettein/desalnietteplus: publiciteit is publiciteit: hoe negatief of positief het ook gebracht wordt.

WARMING UP - WORKSHOPS CITIZEN MEDIA

Verder is geld voor ons kunstenaars van geen enkele waarde behalve dat wij het zien als een energievorm of, anders gezegd, een energie-uitwisseling. Het is zeker zo dat er een aantal mensen nog een warming-up workshop namens Citizen Media tegoed hebben. Binnen de organisatie hebben een aantal veranderingen plaatsgevonden mbt het management waardoor er een onoverzichtelijke situatie is ontstaan. Wij trachten dit zo snel mogelijk op te lossen. Derhalve openen wij, zoals dit beloofd werd in de uitzending van gisteravond, vanaf vandaag een speciaal email adres waar iedereen met vragen/ klachten/ geld/ workshop tegoeden e.d. terecht kan. Wij willen geen mensen doelbewust verdrietig maken of oplichten. Evenmin willen wij onterecht beschuldigd worden. Derhalve is iedereen welkom om zich via delirium.film@gmail.com te melden voor 15 maart a.s.'



In elk geval wil ik iedereen bedanken die ons geholpen heeft met de preproductionele fase van de film Delirium - Tremens.

BEKIJK DE BETREFFENDE TV UITZENDING HIER (GEBASEERD OP FICTIE ;-))



Uiteindelijk is het allemaal terug te voeren naar George Orwell's 1984. Of gelooft u klakkeloos wat de media beweren? ;-)







Media, vluchtiger dan benzedrine



Geplaatst door: Erik Geurten / Citizen Media Europe ® 2012

Citizen Media 1 jaar. Hiep, hiep hoera?

Citizen Media bestaat deze week precies 1 jaar. Wat er in dat jaar gebeurd is, is een film in een film; Kafka in Kafka eh in Kafka. Een boek op sich. Volg de spectaculaire ontwikkelingen rondom ons filmproject Delirium - Tremens en leef met ons mee.

Team Citizen Media

Geplaatst door: Erik Geurten M.K. / D.P. / D.G. / P.L / Erik Geurten CITIZEN MEDIA 2012(C)

Delirium, the original motion picture soundtrack, 'n 1e suggestie

The Delirium - soundscape! Popmuziek fungeert als de motor onder mijn schrijfproces, wakkert de beelden aan en bepaalt de atmosfeer van onze film. Omdat Delirium zich afspeelt in de naherfst van 2004 tijdens de moord op van Gogh zal met name de muziek uit die periode de film opluisteren. Als ex-deejay ontleen ik voornamelijk inspiratie aan de Kink Fm 'Outlaw 41, een alternatieve lijst, gebaseerd op de visie en kennis van Neerlands 'laatste deejay' (wat mii betreft) wijlen Arjen Grolleman. Tussen nummers van Nirvana en Spinvis las Arjen quotes van dode dichters voor en voerde oeverloze discussies met magisters. Aangezien we geen budget hebben voor een 20-mans sterk symfonieorkest, houden we het bij de kracht van popmuziek. Zover het oor reikt, zal de 'A' kant van onze soundtrack voorlopig zo gaan klinken:

1) The Velvet Underground - Chelsea Girls (Gebaseerd op de gelijknamige Andy Warhol - film uit 1966, 1 van onze absolute inspiratiebronnen

2) Bettie Serveert - Dreamaniacs
3) Munk - Disco Clown
4) Sonic Youth - Unmade Bed
5) Trentemøller featuring Ane Trol - Evil Dub / Moan (Trentemøller Remix) (2010)(<I>zie video)

6) Diplo - Summer's gonna hure you (2004 version)
7) Spinvis - Herfst in Nieuwegein
8) Leonard Cohen - The Stranger Song
9) Booka Shade - Outskirts / Cinematic Shades Edit (Trentemøller Remix)

Zoals je ziet hebben we gemeend om voor the O.M.P.S. van Delirium de Zeitgeist op dezelfde manier te bespelen zoals Sofia Coppola dat realiseerde in haar wonderschone rolprentThe Virgin Suicides . Van deze mengeling tussen Air's "Playground Love-Vibraphone Version - Depression - sfeer en het geluid van de pure, haast ordinaire Retro rock - gaat een machtig hypnotiserend effect uit.



Twee fragmenten uit The Virgin Suicides ter illustratie hoe de 'classics'tegenwicht bieden aan het dromerige geluid van Air. Hierboven een flits uit de film met het bandje Heart en acteur Josh Hartnett als de belichaming van 'The Magic Man' en Kirsten Dunst als het archetype van de klassieke femme fatale.


En vervolgens de pure schoonheid van Air's Ce Matin La. Romantische lolita-poëzie v.s. hoogst eigenaardige puberjongens-woordstromen. Eigentijdse Dolores Haze schittert overal en zou Nabokov's Humbert Humbert's koortsdroom hebben gevoedt. Onschuldig en ontroerend.

Anders Trentemøller, die wij beschouwen als de Mozart van onze dagen, is mbt Delirium's 2004 ver vooruit en zoals Air in Coppola's film, zou zijn muziek die naargeestige herfst van destijds met het nu kunnen verbinden. Via zijn label In my room was Trentemøller al eerder een levende sfeerconditioner door met zolderkamer-elektro films op te luisteren. Kwestie van afwachten of hij onze mail - waarin wij het verzoek hebben gedeponeerd enkele proef-composities voor ons te realiseren - wel/niet zal honoreren.

10)Shapeshifters - Lola's theme 11)

11)Depeche Mode - Useless (K & D Session) (Mixduo Kruder & Dorfmeister scheppen voor G-Stone Recordings dezelfde atmosferische beklemming als Trentemøller. De licht-stonede kracht van het nummer werkt hypnotiserend onder film. Tijdloos als een spook dat tussen twee werelden zweeft.

12)Late Night Alumni featuring Bettie Williams - Empty Streets Het alter ego van held DJ/ Producer Kaskade (die je kent van de club-obsessie I Remember uit de zomer van 2009) past zich aan aan onze cinematografische verlangens zoals ik mijn jas op het weer afstem. Als je wilt weten hoe het voelt om high te zijn zonder drugs, dan is dit het gevoel dat het dichtst in de buurt komt.

13) Erlend Öye - Ghost Trains

14) Tori Amos - Black Dove 1 van de standards van Metro's muze Luna in de film, die zichzelf identificeert met Tori's avantgardistische From the Choirgirl Hotel-poëzie; een door melancholie vergeven jeugdherinnering die in een horrorclimax uitmondde. Overal in onze film klinkt het geluid van de zwiepende zeist.

15) Dela Vega - Surely Zo herfst-2004, zo edgy: begeleidt door neo-Chopin-eske arrangementen, verzucht leadzangeresje Elke Bruyneel: 'put your head between my legs and I'm sure I'm going to a high'. Extase zonder XTC.



16) A Tribe Called Quest - Midnight De raps van Q-Tip en de zijnen klinken als new-poetry/essays over politiek, religie en vegetarisme en - in 1 moeite door - het heerlijke, bandeloze nachtleven. "The night is on my mind". Een geluids/nachtwandeling. Slick vampirisme voor alle nightwalkers onder ons ;-)

17) André Hazes - Geef mij nu je angst Ruim 1 maand voordat de Amsterdamse Linnaeusstraat in een bloedbad veranderde, besloot de aristocraat van het levenslied André Gerardus (André) Hazes uit te loggen. Zijn nederblues domineerde Nederland wekenlang en - onze Delirium-soundtrack derhalve natuurlijk ook.

18) Röyksopp - What else is there? (Trentemøller Remix)


Suggesties voor de mogelijke soundtrack voor onze Delirium - film? Lees dan ter inspiratie de losse fragmenten uit het scenario. Stuur dan een mail naar: delirium.de.film@gmail.com o.v.v. soundtrack suggesties, liefst met argumentatie. Wie weet nemen we jouw idee dan mee in de definitieve versie. (Voor 1 maart a.s.)



Geplaatst door: Erik Geurten M.K. / D.P. / D.G. / P.L / Erik Geurten CITIZEN MEDIA 2012(C)

Script quotations

Voice over Metro:

Nachtenlang dompelden we ons onder in het wilde nachtleven van technoide apenrotsen – omringd door de warme chemie van nachtvlinders lieten we ons hypnotiseren door de XTC, kunstig in elkaar gemixte zomerbeats van deejays en onze sexdrive. Als in een lucide koortsdroom verloren wij onze realiteitszin. Vanaf nu werd ons seksleven nog opwindender en extravaganter dan het al was; partnerruil, trio’s, rollenspelletjes, the sky was the limit! Voortaan zou ik door het leven snowboarden als het gepornoficeerde achterneefje van Anais_Nin, me laten voortdrijven door controverse; alle grenzen opzoeken alvorens erover heen te gaan. Ik realiseerde mij – meer dan ooit – dat er geen postmoderne ‘Catcher in the Rye’ op mijn conto zou worden bijgeschreven. Eerder een homo-doctorandus perversium erectus a la ‘Marquis de Sade’. Maar was het mijn conto eigenlijk wel? Bestond er zoiets als "mijn"?

8.INT. SLAAPKAMER LUNA Ontwikkeling van de fatale dialoog waarin Luna en Metro besluiten dat ze aan hun leven gaan ontsnappen.

                                         Luna (lachend) 

Hou je nog een beetje van me? 

Metro

Ik zou niet durven 

Luna (streng)

Lieg niet

 Metro 

Ik lieg altijd, dat weet je toch. Ik word geboeid door de geheime kunst van het gelieg. Oftewel de fictie die verdacht veel op de werkelijkheid lijkt, maar geen werkelijkheid is. 

Luna 

Hoe bedoel je? 

Metro

Ik zie toch hoe geboeid anderen elkaar bedriegen of zich laten bedriegen, soms allebei tegelijk. Om mensen te misleiden, moet je een kunstenaar zijn. Een verdomd goeie ook.

Luna

Beweer jij nou dat elke kunstenaar een oplichter is?

New";">Metro

Inderdaad. En elke oplichter is een kunstenaar.

Manifest Citzen Media in NRC Handelsblad/ woe 18 januari 2011

Naar aanleiding van ons collectieve manifest in de landelijke pers vandaag, woensdag 18 januari 2012, hebben wij een email adres heropend waar u met al uw vragen terecht kunt. Wij streven ernaar om uw emails binnen 24 uur te beantwoorden.

delirium.de.film@gmail.com

Aub uw vraag en/ of opmerkingen duidelijk vermelden in de onderwerp balk van uw mail

Marjoleijn Kleijn

paginagroot manifest in NRC Handelsblad 18/01/12

Geplaatst door: Erik Geurten / Marjoleijn Kleijn / D.P. / D.G. / Peter Leutscher CITIZEN MEDIA EUROPE ® 2012(C)

Exclusief interview met Tijn Touber ivm Delirium film

Ta-da! Het eerste gedeelte van het interview dat collega Erik Geurten met verlichtingsguru Tijn Touber in diens woonplaats Overveen enkele maanden geleden. De Amsterdamse popmuzikant Tijn Touber (bekend van de band Lois Lane), en o.a. het boek Spoedcursus Verlichting, besloot twintig jaar geleden van de ene dag op de andere dag te stoppen met seks, drank, carrière, sigaretten, en hippe schoenen: het vuurwerk des levens. Zijn doel: verlicht worden. Echter, na veertien jaar maakte hij de balans op en dacht: 'Als ik nu nog niet verlicht ben, dan word ik het nooit meer.' Hij keerde terug op aarde en ging weer vrijen, dansen, lachen, zingen, feesten en... verlicht zijn. Het tweede, uitgebreide gedeelte volgt - vanwege de enorme drukte op ons kantoor Citizen Media - spoedig.

Erik: Zo, Tijn, even recht voor z'n raap: wat vind je van ons initiatief?

Tijn: Het ziet er heel spannend en inspirerend uit. Kan me voorstellen dat het een heel boeiende film kan worden, al is het me nog niet precies duidelijk hoe het eruit gaat zien maar dat zal voor jullie misschien ook gelden. Ik vind het echt goed dat je deze film gaat maken. Gewaagd ook.

Erik: Hoezo gewaagd?

Tijn: De gemiddelde, nuchtere Nederlander zit doorgaans niet echt te wachten op een film over 'het hogere', die gaat liever naar New Kids of bezoekt een concert van Jantje Smit. Maar juist daarom is het zo belangrijk dat deze film er komt, denk ik.

Erik: Je hebt je je halve leven bezig gehouden met het uitzoeken van esotherische vraagstukken. Metro, de hoofdpersoon in Delirium, worstelt zoals zovelen met de vraag of wij als mens over een vrije wil beschikken. Als schrijver annex filmmaker wil ik natuurlijk de plank niet misslaan als het om non dualisme gaat.....vandaar mijn korte vraag aan jou.... ook jij bent immers een bewonderaar van de heer Jed Mc. Kenna.... Ik bedoel, die non-dualisten, zoals Jed Mc Kenna die roepen:

'je bent de getuige, niet de doener, er wordt door jou heen geleefd.'
Hoe zie jij dat?

Tijn: Wat vrije wil betreft zie ik verschillende niveaus. Op het dualistische niveau is er wel degelijk vrije wil. Op een hoger niveau is er geen wil, dus ook geen vrije wil. Jed mc. Kenna reduceert ons 'ik' tot en non-existentie. Waar. Maar plaatst het bewustzijn als een waarnemer buiten alles. Shakespeare relativeert het 'ik' slechts. Neal Donald Walsch stapelt de 'hoger-zelf ikken' vanuit de christelijke traditie in het bewustzijn opeen. Non-dualisten nemen het 'ik' waar als een beweging in/van de mentale wereld. Zoiets. En iedereen vergeet m.i. één ding: de ervaring. De crux zit 'm in én waar te blijven nemen als – ok ok punt voor Jed – de waarnemer, en tegelijkertijd ín de ervaring van het moment te zijn. En dat is het geheim van het gerealiseerde leven…

Erik: Het gerealiseerde leven?


Tijn: Ja. Tijdens mijn reizen door India heb ik geleerd dat het niet om kennis gaat maar om bewustzijn. Als in contact komt de yogi's is het toch een transmissie die plaatsvindt. Je voelt een veld van stilte. Of een veld van liefde - puurheid; en dat voel je bij die yogi's in India zo sterk dat het makkelijker is om bij jezelf dat bewustzijn op te roepen. Ze straalden van binnenuit die gasten. Het maakte hen niet uit wat er om hen heen gebeurde: ze bleven totaal stabiel. Relaxed. Dat was zo mooi om mee te maken. Als je in de ogen kijkt van Nederlanders zie je vaak een soort hardheid, gejaagdheid. Er zit een soort schild om ze heen. Da's het nadeel van ons land. Omdat we zo afgeleid worden, we gaan funshoppen bijvoorbeeld, een vreselijke term (lacht), is de drive om naar binnen te keren niet noodzakelijk. In India ogen mensen liefdevoller. Ze verblijven in een veld van stilte. Van non-dualiteit.

Erik: Waarom is een non-dualistisch bewustzijn zo cruciaal volgens jou? Is het de enige weg naar "God" zoals sommige wijzen het formuleren?

Tijn: Het probleem met de term "God" is dat het multi-interpretabel is. We verdrinken in taal. Voor jou is God misschien Allah of een Katholieke God, voor mij is God universele energie die overal in huist. Met betrekking tot het non-dualisme wordt het begrip " God" ambivalent. God wordt altijd gezien als het goede, het ultieme verhevene, zeg maar. In feite is God de ultieme dualiteit. Want zodra je een standaard schept van 'dit is goed', ontstaat er automatisch een tegenpool van 'slecht.' Daarom zie je dus ook in religie; in de Islam, of de Katholieke kerken, dat er zoveel strijd rondom het begrip "God" ontstaat. Het is een vicieuze cirkel waarin je blijft ronddraaien. Je wordt het nooit met elkaar eens. Dus het goede van de moraliteit die in "God" zit, schept de ultieme dualiteit. De vorm van licht werpt een schaduw. Ik denk dat echte verlichting - die Luna in de film Delirium zoekt - betekent dat je uit alle dualiteit, uit alle tegenstellingen stapt en helemaal thuis kunt komen in dat omvattende veld van... tja, ik kan het geen liefde noemen want daar staat dan ook weer iets duaals tegenover zoals bijvoorbeeld haat. Laat ik het waarheid of neutraliteit noemen.

Erik: In de gevangenis ontdekt onze hoofdpersoon Metro de boeken van schrijver Jed Mc. Kenna. Mc. Kenna beweert dat juist de rebel, de crimineel, de krankzinnigen de grootste kans maken om spirituele verlichting te vinden.

Tijn: Dat ben ik met Mc. Kenna eens. Met maatschappelijke, burgerlijke moraal heeft dat niets te maken.

Erik: Luna, de muze van onze hoofdpersoon in Delirium, gaat gebukt onder zware depressies. Ze verwoordt dit als: “een licht sluimerend gevoel in je ziel dat nog het meest voelt als een soort heel intense heimwee maar niet wetend waarheen?” Hoe duidt jij gevoelens van neerslachtigheid, depressie vanuit jouw verlichte visie?

Tijn: Dat weë gevoel van heimwee/verlangen komt op me over al een 'behoefte van de ziel', het Ik Ben dat verlangt naar eenwording met het Grotere Zijn, een diepmystiek of – psychologisch verlangen naar Eenheid of Heelheid. Velen leven het uit in een levenslange (en zinloze) zoektocht naar geluk, in geld, relaties, macht etc. Zolang niet wordt ontdekt dat het object dat voor het stillen van het verlangen niet bestaat buiten jezelf, is het onmogelijk deze vermeende afgescheidenheid op te heffen en het Jed Mc. Kenna of Osho-pad te vervolgen. Een van de grootste – en vrijwel onneembare - hobbels op dit pad, is mijn indruk. Het gevoel lijkt op dat van dat buitenaardse wezentje uit de film ET: 'ET want go home'. Met een snik erbij (lacht) Het is van de (vast heel spirituele filmmaker, die Steven Spielberg) een vondst om onze menselijke en fundamentele eenzaamheid zo in beelden te verwoorden. Maar het is een prachtige en escapistische illusie. Een genot voor depri-mensen vermoed ik. Onthechten is goed als het onthechten van exclusieve hechtingen is, niet van de gehechtheid aan het bestaan zelf. Nogal een verschilletje, Erik.

Erik: Luna wordt uiteindelijk krankzinnig en pleegt zelfmoord. Bestaat krankzinnigheid volgens jou überhaupt?

Tijn: Het gekke is, ik ben redelijk vaak via mijn zusje in contact gekomen met krankzinnigen, want zij werkt in Engeland met psychiatrische patienten. Maar als ik met hen praat, heb ik vaak het gevoel dat zij dichter bij de waarheid zitten dan wij. Ik denk dus dat veel mensen, die als krankzinnig worden gezien, dichter bij hun natuur zitten en dat wij juist de acteurs zijn, de beste aanpassers, die hun ware zelf verloochenen. John Lennon zei: 'it's weird not to be weird.' Hij draaide het ook om. Maar ik geloof ook dat je, juist door de projectie van je omgeving, je familie, je vrienden, de maatschappij zo ontzettend in je eigen verhaal, zo onder hypnose kunt komen te staan dat je geleefd wordt. Zelfs door je voorouders. Denk maar aan de famille-constellaties bijvoorbeeld en wat voor wijde invloed deze hebben. Een familie is een gesloten systeem dat voortdurend op zoek is naar evenwicht. Familieleden zijn vaak onbewust bereid om alles te doen voor elkaars welzijn. Zo kunnen er op zielsniveau verstrikkingen en rolverwisselingen ontstaan met een diepgaande negatieve werking op het leven van een individu. Met als gevolg klachten, problemen en zelfs ziekten, krankzinnigheid is daar ook een vorm van. Maar...op het moment dat je dat doorziet, kunt doorzien, is de eerste stap gezet. Je moet het wezen, het ware zelf, achter je conditioneringen herkennen. Glashelder. Inzien dat je maar een acteur bent eigenlijk. Als je je blijvend identificeert met wat je werkelijk bent, hetgeen nooit verloren kan gaan, dan kun je niet krankzinnig, depressief of ongelukkig worden, dan ben je zuiver, dan ben je vrij!

Erik: Je zegt Osho, de voormalige, overleden Bhagwan-leider. Wat vond je van hem?

Tijn: Osho is echt 1 van de grootste meesters van de vorige eeuw. Van tijd tot tijd lees ik weer eens een boek van hem en dan denk ik: "ja, geniaal." Ik moet ook vaak zo lachen om hem. Ik vind hem echt geniaal. Hij is zo anti-maatschappelijk. Hij bleef trouw aan zichzelf. Een rebel is hij. Een pionier. Gewoon een punk, die Osho (lacht)Naar mijn inzicht hield hij er geweldige, inspirerende visies op na. Er is niemand geweest die metafysica zo helder heeft uitgelegd als hij. Net als iemand als Theo van Gogh is hij zijn eigen weg gegaan.

Erik: Toch is het misgegaan met Osho.

Tijn: Hij werd een bedreiging voor de gevestigde orde. Maar ik denk dat het aan twee kanten snijdt. Aan de ene kant werd hij een te grote bedreiging voor het establishment. Aan de andere kant is de Bhagwan-organisatie van binnenuit kapot gegaan. Ik bedoel, je hebt zo'n rebel maar daar ontstaat dan zo'n complete organisatie omheen en ik denk dat hij aan die structuur en machtspelletjes ten onder is gegaan. Daaruit ontstonden machtspelletjes, structuur, hierarchie. Net als Jezus en de kerken.
Osho (foto)


wordt vervolgt... (M.J. / D.P.) Geschreven door: Erik Geurten / Marjoleijn Kleijn / D.P. / D.G. / Peter Leutscher CITIZEN MEDIA EUROPE ® 2012(C)

Citizen Media onder vuur in landelijke media

"2011 was een goed jaar voor de Neerlandse film" schreeuwden de chocoladeletters van de landelijke ochtendbladen ons vorige week luidkeels toe.

Echter, commercieel succes ( 'De Heineken Ontvoering', 'All Stars', 'New Kids') staat meestal niet synoniem voor artistieke waarde. Wat ons betreft is de Nederlandse cinema - diep geworteld in de illusie van de droomstaat - juist op sterven na dood. Een 'Gelukkige Huisvrouw' meer of minder doet daar helaas weinig aan af. Experimentele films worden hier nauwelijks nog gemaakt. Laat staan 'non-dualistische rolprenten'. De reguliere filmmaatschappijen spelen op safe en denken vooral in termen van doelgroepen en formats. In navolging van "het grote" Hollywood zijn ze voortdurend bezig om de wereld tot begrijpelijke proporties terug te brengen. Voor elk idee of scenario moet je hier nederig bij de fondsen door. Zelfs 'de acteur' die in dit 'leven' de rol van filmregisseur Eddy Terstall speelt, bleek ondanks zijn staat van dienst niet capabel om zijn scenario's aan de straatstenen kwijt te komen. Tijdens een interview met de onderliggende energie die het denkbeeldige 'omhulsel' dat zich bij ons Erik Geurten noemt, in de Stadsschouwburg in Amsterdam, onthulde de creator van o.a. de film Simon vorig jaar dat hij bij tijd en wijlen de wanhoop nabij is. De cultuurbarbarij in het Haagse werkt natuurlijk ook niet echt mee, en als je dan ook nog eens zoals wij (en in het bijzonder Erik Geurten in ahum persoon) een vermanende vinger krijgt van de Tros, toch het symbool van burgerlijke gehoorzaamheid, en beschuldigt wordt van oplichting, dan moet je als jonge filmmakers/ kunstenaars over sterke doorzettingsgenen beschikken om de eindstreep te halen. Maar eh... is er eigenlijk wel zo'n eindstreep? Of is het zoals Andy Warhol reeds zei, en ik citeer: 'it's the astronaut, it's the journey, not the destination.' Vraagteken.  Moet het lukken? In een land dat zucht en snakt naar verdieping maar ondertussen scheef loopt door toenemende fascisme en kwellende vertrutting, zou je hopen dat een omroep als de Tros het onderspit delft ten opzichte van bijvoorbeeld de VPRO, maar aangezien de gemiddelde Nederlander, die nooit voor zichzelf heeft gedacht, blind is voor de fluwelen dictatuur die "Hollandia" in zijn diepste wezen, heimelijk is, zijn de grappen en grollen van Fransje Bauer, of het gemier of een paar tientjes bij een verkeerd gelopen transactie in Tros Radar, het hoogste haalbare als het gaat om verdieping en avontuur.

De gehele financiële wereld trilt op haar grondvesten, de conjunctuur is om te janken en onze planeet staat op z'n kop, maar niettemin is het voor de Tros en websites als http://www.audities.nl/ er meer aan gelegen om de administratie van Citizen Media door te spitten en daar kostbare seconden zendtijd aan te besteden dan aan zinnigere zaken. (Je zou bijna vergeten dat zowel Fransje Bauer als Erik Geurten uit dezelfde klei gemaakt zijn, zucht) ;-)


Zo wordt ons filmproject Delirium-Tremens een Catch 22 (film over oplichter verwordt tot nieuwe fraude-zaak) Elke media-deskundige beseft dat zelfs negatieve publiciteit uiteindelijk publiciteit is en als onafhankelijke kunstenaars en - in 1 moeite door - non-dualisten pur sang weten we dat de dingen altijd zo moeten gaan, zoals ze gaan.) En was het niet Jean Cocteau die beweerde dat je geen vernieuwende kunst kan maken zonder gevaarlijk te leven en smaad aan te trekken?

Hij was het inderdaad, en met hem vele, vele anderen. En dus gaan we door.

Het afgelopen jaar hebben we bijna 100 uur experimentele film geschoten en met een scala aan acteurs films gemaakt, op Stella Adler-gebaseerde workshops gehouden maar - zoals gezegd ook bergen kritiek moeten voorduren m.b.t. onze methoden/ aanpak. Desalniettemin/ desalnietteplus menen we een doorstart te kunnen maken dankzij het vertrouwen van enkele buitenlandse financiers en twee Spaanse filmmaatschappijen (vandaar dat er een Spaanse filmposter in de maak is) Maar we hebben meer geld, meer visionairs en meer durf-alles-sen nodig. Vandaar dat Citizen Media en met name het filmproject "Delirium - Tremens" onder het motto "alles voor de kunst" komende zal opduiken in verschillende Nederlandse en Engelse dagbladen. Gun ons het voordeel van de twijfel als het gaat om commerciele onzekerheid, valse insinuaties van de kant van de Tros en onze onorthodoxe aanpak mooie films te maken. Delirium wordt geen Hollywoodpulp of 'Gooise Vrouwen' eske- onderbroekenlol rolprent waarbij alles wordt uitgekauwd en debielbestendig wordt voorgeschoteld. Het vraagt om enig analytisch vermogen en intellectuele overgave. Erik Geurten namens Citizen Media: "Delirium is nu al de bekendste, Nederlandse film nooit gemaakt maar of het nou toch nog lukt of niet, uiteindelijk is het allemaal maar een spel, een droom, en hebben wij er niks over te zeggen. Delirium zal ontstaan of niet."

Het team van Citizen Media Europe ®

Script Quotations

Psycholoog

Woorden, taal, het zijn maar concepten. Waarheid kunnen ze nooit benaderen.

Luna



Man, het is om gek van te worden.

Psycholoog

Ik haat het om mijn Zen-leraar te citeren, maar doe het toch. Die zei: "Ik wil dat je je voorstelt dat je geen lichaam hebt, dat je geen ouders hebt."

Luna

Pardon?

Psycholoog

Ah, kom op! Zo moeilijk is dat niet. De enige hindernis voor verwezelijking is je mening. Jij denkt: ‘ik heb het nog niet verwezelijkt.’ Maar je bent al het Uiteindelijke, het Hoogste, dus hoezo zou je dit dan nog moeten verwezelijken? Alles wat jij, je vriendin, wat de zoekers zoeken is er al, Luna. Dus hou op met ernaar te zoeken. Zoeken is een verslaving. Herken het! Zie het!

Luna



Waarom zou ik het willen zien dan?

Psycholoog

 (fel)

Omdat je niet meer in een leugen kunt leven. Daarom!

Written by E. Geurten ®

Publicatie over filmproject Delirium in landelijke media

KRANTARTIKEL UIT DAGBLAD SPITS (klik op artikel om het te lezen)
(zie ook: Veronica Gids week 13 / 2011)

CITIZEN MEDIA EUOPE ®

Script quotations

Voice over Metro

De "verlosser" zorgde voor een bevrijdende lach in een land dat zijn grens bereikt leek te hebben. Ten tijden van politieke omwentelingen krioelde het van de dwazen, van betweters, van satirici. Hoog boven dit alles danste Pim als een acrobaat op zijn koord, zich heimelijk vergenoegend over de door hem veroorzaakte onrust.

Luna

Waarom kunnen revolutionisten van zijn kaliber zo groot worden, Metro? Niet vanwege hun charisma, visie of overredingskracht. Nee. Dat komt vooral door hun kundigheid eenzaamheid te kunnen weerstaan. Voor mensen als Fortuyn is dat atletiek.

copyright Citizen Media
E.Geurten CITIZEN MEDIA ®

Script quotations

Actrice Tara Elders: muze van... tragi-held Theo van Gogh, en derhalve een groots rolmodel voor de jonge protagoniste Luna in Delirium. De onderstaande quote uit het script ontvalt Luna als zij - samen met Metro - Tara voor het eerst op televisie ziet in de televisieserie TV7, waar zij het prototype dom blondje uithangt.

LUNA
Tara speelt niet iemand, ze wordt iemand. Het heeft iets metafysisch. Van alle kunsten is acteren het meest meditatief. Omdat er door alle technieken, van binnen iets is dat waakzaam blijft. De acteur moet zoveel verschillende rollen spelen dat zijn maskers heel los komen te zitten.


M.K. NEW ARTS / CITIZEN (C)